Witam.
Do pracy dojeżdżam pociągiem i autobusem.
Czy moge odliczyć koszty biletu kwartalnego PKP zakupinego w grudniu 2012 i kwartalnej karty miejskiej (Warszawa) (posiadam f-rę)
dojazd do pracy
Re: dojazd do pracy
PO III/415-15/07
2007.07.26
Urząd Skarbowy w Zamościu
(..)
Pytanie podatnika
Prośba o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie posiadanych dokumentów w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2006 rok. Pytający ponosi i koszty dojazdów do pracy udokumentowane cytuję; "imiennymi biletami" okresowymi (faktura Vat) wystawionymi przez firmy przewozowe prywatne. Do wniosku Strona załączyła kopię jednej z posiadanych faktur VAT. W pozycji nazwa usługi na fakturze figuruje "bilet okresowy na trasie Z. – L" ilość 20 szt.
(..)
W przypadku bowiem, gdy podatnik poniósł wyższe wydatki związane z dojazdem do miejsca wykonywania pracy niż określona miesięczna norma kosztu uzyskania przychodu i może udokumentować fakt ich poniesienia określonymi przez ustawodawcę dokumentami, wówczas ma prawo do uwzględnienia kosztów faktycznie poniesionych. Sformułowanie zawarte w art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednoznaczne i zobowiązuje podatnika do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych "wyłącznie imiennymi biletami okresowymi". Powyższy wniosek potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07.01.1999 r. - Sygn. akt: SA/Sz 490/98 – w uzasadnieniu którego czytamy, iż "sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest (...) jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione (...) wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym".
W związku z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można dowodzić faktu poniesienia kosztów i ich wysokości jakimkolwiek środkiem dowodowym. Ustawodawca wymaga bowiem, aby fakt poniesienia kosztów uzyskania przychodów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków imiennymi biletami okresowymi, fakturami VAT i innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym odn osób fizycznych. Załączonego przez Podatniczkę do wniosku dokumentu – "Faktura VAT" nie można uznać za tożsamy ze wskazanym przez ustawodawcę "imiennym biletem okresowym". Istotnym elementem określenia jest słowo "bilet".
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Wydanie VII zmienione i poprawione, 1992 tom I str. 165: "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi np. bilet miesięczny, okresowy.
Skoro "bilet" uprawnia do usługi, to musi być nabyty przed skorzystaniem z niej. A z dołączonej do wniosku Faktury VAT wynika m.in., iż wystawiono ją dn. 28.02.2006 roku za 20 szt biletów okresowych na trasie Z.– L. Z tego względu brak podstaw do uznania wskazanego przez wnioskodawcę dokumentu za "imienny bilet okresowy".
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem jego stałego zamieszkania, które dokumentuje jedynie faktura VAT wystawioną na jego nazwisko przez firmę świadcząca usługi przewozowe. Faktury VAT wystawione na nazwisko podatnika nie zostały wymienione w ww. art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Podatniczka nie może zastosować rocznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych fakturami VAT w zeznaniu podatkowym za 2006 rok.(..)
------------------------
z Rzeczpospolitej http://prawo.rp.pl/artykul/788964.html
Musi być kartka z nazwiskiem
Zgodnie z art. 22 ust. 2 i ust. 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych takie wyższe od ryczałtowego odliczenie kosztów uzyskania przychodu będzie możliwe, gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1. pracownik poniósł wydatki na dojazd do pracy
2. nie otrzymuje dodatku za rozłąkę
3. dojazdy odbywały się komunikacją zbiorową (autobus, pociąg, prom, komunikacja miejska)
4. pracownik ma wystawione na siebie bilety imienne świadczące o tym, że poniósł wydatki na dojazdy
5. bilety muszą uprawniać do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu
Dojeżdżający nie odliczą zatem wydatków na transport do pracy prywatnym samochodem, taksówką, ani samolotem. Ale i bilety kupowane u kierowcy autobusu, choćby codziennie, nie mogą być podstawą do skorzystania z ulgi. Fiskus odmówi też prawa do odliczenia wtedy, gdy na dowód poniesienia wydatków podatnik przedstawi bilety okresowe, ale na okaziciela. Również sam rachunek czy faktura dokumentujące zakup biletów nie wystarczą do skorzystania z ulgi biletowej. Jak bowiem wskazał Urząd Skarbowy w Zamościu (POIII/415-15/07), ustawodawca wymaga, aby fakt poniesienia kosztów uzyskania przychodów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi, a "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej usługi.
Co ważne, odliczeniu podlegają nie tylko wydatki na dojazd do miejscowości, w której się pracuje, ale również wydatki poniesione na dojazd komunikacją miejską do samego zakładu pracy (na drogę powrotną oczywiście też). Jeśli więc pracownik musi kupić dwa bilety miesięczne – jeden na pekaes, a drugi na autobus, tramwaj czy metro, to ma prawo odliczyć oba. Czy można odliczyć wydatki na doładowanie karty miejskiej? Tak, trzeba tylko zachować dowody zakupu doładowania biletu okresowego na tej karcie. To powinno wystarczyć, choć podobno niektóre urzędy skarbowe wymagają faktur. Urząd skarbowy może też zakwestionować odliczenie wydatków na bilet uprawniający do korzystania z przejazdów na wielu liniach, a nie tylko na tej, którą pracownik dociera do pracy.
Co ma robić pracownik, który zachował tylko część biletów okresowych, a część zgubił lub wyrzucił? Wtedy może wziąć pod uwagę tylko koszty ustalone w oparciu o te zachowane bilety.
2007.07.26
Urząd Skarbowy w Zamościu
(..)
Pytanie podatnika
Prośba o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie posiadanych dokumentów w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2006 rok. Pytający ponosi i koszty dojazdów do pracy udokumentowane cytuję; "imiennymi biletami" okresowymi (faktura Vat) wystawionymi przez firmy przewozowe prywatne. Do wniosku Strona załączyła kopię jednej z posiadanych faktur VAT. W pozycji nazwa usługi na fakturze figuruje "bilet okresowy na trasie Z. – L" ilość 20 szt.
(..)
W przypadku bowiem, gdy podatnik poniósł wyższe wydatki związane z dojazdem do miejsca wykonywania pracy niż określona miesięczna norma kosztu uzyskania przychodu i może udokumentować fakt ich poniesienia określonymi przez ustawodawcę dokumentami, wówczas ma prawo do uwzględnienia kosztów faktycznie poniesionych. Sformułowanie zawarte w art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednoznaczne i zobowiązuje podatnika do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych "wyłącznie imiennymi biletami okresowymi". Powyższy wniosek potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07.01.1999 r. - Sygn. akt: SA/Sz 490/98 – w uzasadnieniu którego czytamy, iż "sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest (...) jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione (...) wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym".
W związku z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można dowodzić faktu poniesienia kosztów i ich wysokości jakimkolwiek środkiem dowodowym. Ustawodawca wymaga bowiem, aby fakt poniesienia kosztów uzyskania przychodów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków imiennymi biletami okresowymi, fakturami VAT i innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym odn osób fizycznych. Załączonego przez Podatniczkę do wniosku dokumentu – "Faktura VAT" nie można uznać za tożsamy ze wskazanym przez ustawodawcę "imiennym biletem okresowym". Istotnym elementem określenia jest słowo "bilet".
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Wydanie VII zmienione i poprawione, 1992 tom I str. 165: "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi np. bilet miesięczny, okresowy.
Skoro "bilet" uprawnia do usługi, to musi być nabyty przed skorzystaniem z niej. A z dołączonej do wniosku Faktury VAT wynika m.in., iż wystawiono ją dn. 28.02.2006 roku za 20 szt biletów okresowych na trasie Z.– L. Z tego względu brak podstaw do uznania wskazanego przez wnioskodawcę dokumentu za "imienny bilet okresowy".
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem jego stałego zamieszkania, które dokumentuje jedynie faktura VAT wystawioną na jego nazwisko przez firmę świadcząca usługi przewozowe. Faktury VAT wystawione na nazwisko podatnika nie zostały wymienione w ww. art. 22 ust. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Podatniczka nie może zastosować rocznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych fakturami VAT w zeznaniu podatkowym za 2006 rok.(..)
------------------------
z Rzeczpospolitej http://prawo.rp.pl/artykul/788964.html
Musi być kartka z nazwiskiem
Zgodnie z art. 22 ust. 2 i ust. 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych takie wyższe od ryczałtowego odliczenie kosztów uzyskania przychodu będzie możliwe, gdy łącznie są spełnione następujące warunki:
1. pracownik poniósł wydatki na dojazd do pracy
2. nie otrzymuje dodatku za rozłąkę
3. dojazdy odbywały się komunikacją zbiorową (autobus, pociąg, prom, komunikacja miejska)
4. pracownik ma wystawione na siebie bilety imienne świadczące o tym, że poniósł wydatki na dojazdy
5. bilety muszą uprawniać do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu
Dojeżdżający nie odliczą zatem wydatków na transport do pracy prywatnym samochodem, taksówką, ani samolotem. Ale i bilety kupowane u kierowcy autobusu, choćby codziennie, nie mogą być podstawą do skorzystania z ulgi. Fiskus odmówi też prawa do odliczenia wtedy, gdy na dowód poniesienia wydatków podatnik przedstawi bilety okresowe, ale na okaziciela. Również sam rachunek czy faktura dokumentujące zakup biletów nie wystarczą do skorzystania z ulgi biletowej. Jak bowiem wskazał Urząd Skarbowy w Zamościu (POIII/415-15/07), ustawodawca wymaga, aby fakt poniesienia kosztów uzyskania przychodów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi, a "bilet" to kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej usługi.
Co ważne, odliczeniu podlegają nie tylko wydatki na dojazd do miejscowości, w której się pracuje, ale również wydatki poniesione na dojazd komunikacją miejską do samego zakładu pracy (na drogę powrotną oczywiście też). Jeśli więc pracownik musi kupić dwa bilety miesięczne – jeden na pekaes, a drugi na autobus, tramwaj czy metro, to ma prawo odliczyć oba. Czy można odliczyć wydatki na doładowanie karty miejskiej? Tak, trzeba tylko zachować dowody zakupu doładowania biletu okresowego na tej karcie. To powinno wystarczyć, choć podobno niektóre urzędy skarbowe wymagają faktur. Urząd skarbowy może też zakwestionować odliczenie wydatków na bilet uprawniający do korzystania z przejazdów na wielu liniach, a nie tylko na tej, którą pracownik dociera do pracy.
Co ma robić pracownik, który zachował tylko część biletów okresowych, a część zgubił lub wyrzucił? Wtedy może wziąć pod uwagę tylko koszty ustalone w oparciu o te zachowane bilety.
Re: dojazd do pracy
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku
27 lutego 2006 r.
WP/415-35/06,
Prawo do uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów przysługuje, gdy dojazd do pracy odbywał się środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Mogą to być również koszty dojazdu ponoszone w związku z dojazdem do pracy w miejscowości zamieszkania. W związku z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można dowodzić faktu poniesienia kosztów i ich wysokości jakimkolwiek środkiem dowodowym.
Ustawodawca wymaga bowiem, aby fakt poniesienia kosztów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Bilety na okaziciela nie są zatem podstawą uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów dojazdu do pracy. Sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione, wyłącznie imiennymi biletami okresowymi”. Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym (wyrok NSA z 7 stycznia 1999 r., sygn. akt SA/Sz 490/98, publ. LEX).
Zaś Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z 9 października 2006 r. nr BD-F/415-42/06/z wyjaśnił dodatkowo, że: Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem jego stałego zamieszkania, które dokumentuje jedynie fakturami VAT wystawionymi na jego nazwisko lub biletami PKP. Faktury VAT wystawione na nazwisko podatnika nie zostały wymienione w ww. art. 22 ust. 11, a zatem nie mogą stanowić dowodu poniesienia wydatków na dojazd do zakładu pracy. Natomiast przedłożone przez podatnika bilety nie zawierają jego nazwiska, a więc są jedynie dokumentami na okaziciela. Dlatego też wbrew zarzutom podatnika, biletów nie zawierających jego nazwiska nie można utożsamiać ze wskazanym przez ustawodawcę imiennym biletem okresowym.
27 lutego 2006 r.
WP/415-35/06,
Prawo do uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów przysługuje, gdy dojazd do pracy odbywał się środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Mogą to być również koszty dojazdu ponoszone w związku z dojazdem do pracy w miejscowości zamieszkania. W związku z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można dowodzić faktu poniesienia kosztów i ich wysokości jakimkolwiek środkiem dowodowym.
Ustawodawca wymaga bowiem, aby fakt poniesienia kosztów został udokumentowany wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Bilety na okaziciela nie są zatem podstawą uwzględnienia faktycznie poniesionych kosztów dojazdu do pracy. Sformułowanie art. 22 ust. 11 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednoznaczne i pozwala wykazywać wydatki faktycznie poniesione, wyłącznie imiennymi biletami okresowymi”. Dowód ten nie może być więc zastąpiony innym (wyrok NSA z 7 stycznia 1999 r., sygn. akt SA/Sz 490/98, publ. LEX).
Zaś Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z 9 października 2006 r. nr BD-F/415-42/06/z wyjaśnił dodatkowo, że: Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem jego stałego zamieszkania, które dokumentuje jedynie fakturami VAT wystawionymi na jego nazwisko lub biletami PKP. Faktury VAT wystawione na nazwisko podatnika nie zostały wymienione w ww. art. 22 ust. 11, a zatem nie mogą stanowić dowodu poniesienia wydatków na dojazd do zakładu pracy. Natomiast przedłożone przez podatnika bilety nie zawierają jego nazwiska, a więc są jedynie dokumentami na okaziciela. Dlatego też wbrew zarzutom podatnika, biletów nie zawierających jego nazwiska nie można utożsamiać ze wskazanym przez ustawodawcę imiennym biletem okresowym.